Başkanlık önerilerini, daha çok istikrasızlık gerekçe gösterilerek savunmaya çalışıyorlar. Bu doğru bir bakış açısı olabilir mi?

Nerede ise on dört yılı geride bırakan bir yönetimden bahsediyoruz.

En azından onların böyle bir gerekçeyle önümüze çıkmaları, en büyük yanılgı ve kandırmacadır!

Bir seçim hariç ki onda da, iktidar değişikliği yaşanmamıştır, tüm seçim sonuçlarından çıkan milletvekili sayıları, o kadar yüksek ve ülke yönetiminde büyük bir kolaylık sağlayacak düzeyde idi ki böyle bir iktidar gücü ile hala siyasi istikrarsızlık ve koalisyonlardan dem vurmak, en büyük haksızlık ve gayri ciddi bir bakış açısıdır.

Ayrıca sadece meclis çoğunluğu bir yana uzun iktidar döneminde, çıkardıkları yasalar ile tüm kamu kurum ve kuruluşlarında ki atamalarda, özelliklede bürokraside ki değişimleri de dikkate aldığımızda, bu başkanlık sisteminin temel savunma gerekçesi, tümden anlamını kaybetmiş olmuyor mu?

Acaba tüm endişe on beş yıldır süren ve çöpsüz üzüm gibi sorunsuz bir dönemi, geride bırakan bir siyasi oluşumun iktidarı kaybetme ya da bir koalisyon ortağı ya da ortakları ile paylaşma endişesinin ana nedeni olabilir mi?

Tüm yaşananlara, ülkenin geldiği sosyal, ekonomik ve en önemlisi yargı bağımsızlığının ve güveninin en alt düzeye indiği bir dönemde, OHAL gibi sosyal yaşamı ve demokratik tepkilerin tam yaşanılamadığı bir ortamda toplumu böyle bir seçime yönlendirmek ne derece doğru ve demokratik bir tavırdır?

Diğer en önemli engellerden biri ise ülkenin iç ve dış güvenlik sorunun en üst düzeyde olduğu bir dönemde, öncelik bu olması gerekirken, başkanlık ve yeni anayasa gibi bir dayatma tam bir çelişki yaratmaktadır.

İşin en önemli yanı ise muhtemelen üç dört ay sonra referanduma gidileceği bile dillendirilen bu toplumsal mutabakat belgesinden henüz değil yurttaşların, milletvekili ve ana muhalefet partisinin bile içeriğinden bihaber oluşlarıdır!

Ne diye biliriz ki?

Böyle bir garabette ve demokrasi anlayışı da, bize özgü olsa gerek…